KIRIK VAZO

Duygularını kaleme almakta zorlanıyordu.Yılların birikimi sıkıntılar ,bastırılmış kin ve nefret.Unutmalıydı belkide yılların gerisini ,yaldızı silinmiş bir aynaya bakar gibi kıyısından köşesinden acaba nasıl görebilirim kendimi diye düşünmemeli,geçen zamanı ah vah ile geçirmemeliydi.Ama laf anlatamıyordu ki içinden gelen sese,hükmedemiyordu.Çok incinmişti,çok defalar yere atılmış,her seferinde parçaları yapıştırılmaya çalışılmıştı.Fakat;görüntüsü bozulmuştu bir kere dıştan belli olmasada kırıklar yüreğini çizmiş,oluk gibi açıktı içeriden.Kırılmıştı bir kere.......

Öylesine kırılmıştı ki tuzla buz olmuştu,her bir parçasını toparlamak ve cımbızla tutarak yapıştırmak çok uzun zaman almıştı.Şimdi bu uzun zamanın etkilerini silmeye çalışıyordu ,o her defasında kırıklarının olmadığını farzediyordu ama kırıkların arası her tozlandığında yeniden hissediyordu acısını .....Amannnnn boşver hayat kısa unut herşeyi önüne bak sende ,bak zaman çabuk akıp gitmekte diyordu ,diyordu ama dilinden dökülürken kalbi aksi yöne çekiyordu onu...

Huzursuzdu hep,yorgundu,birileri için ayakta durmaktan usanmıştı,mutsuzdu kısacası........

Güçlüydü nedense bunca kırığa rağmen yinede....Görenler aman ne güzel vazo deyip yapıştırılmış olduğunu farkedemiyorlardı bile...Bir kere kendi de kabul edebilseydi bunu çok şey değişecekti belkide , herşey çok daha güzel olacaktı ...İçinin kini ve inadı buna müsaade etmiyordu........Çok güzel bir sarayda güzel bir vitrini süslüyordu bu vazo,umrundamıydı sanki...

Onun umudu,coşkusu,ruhu bir başkaydı,başka sarayların vazosuydu sanki ....Bekliyordu belki yarın belki de bir başka gün gelecekti umut ışığı.................