CUMA SOHBETLERİ...

HAYIRLI CUMALAR EFENDİM,CUMANIZ MÜBAREK OLSUN!!!
Bugünkü Cuma Sohbetimizin konusu Misâfirperverlik ...

Allâh’ı ve Rasûlü’nü her şeyden çok seven ve nebevî ahlâk ile ahlâklanmak isteyen bir mü’min, Allâh’ın kullarına muhabbet besleyerek elinden geldiğince onlara ikramda bulunmaya çalışır. Bilhassa yolculuğa çıkmış veya yurdundan uzaklarda çâresiz kalmış garipleri bulup onlara kol-kanat gererek, gönüllerindeki gam ve kederi sürûra çevirmenin gayreti içinde bulunur. Zîrâ yaralı bir gönle merhem olmak, kulu Allâh’a yaklaştıran fazîletli bir davranıştır.
Ayrıca kendisini ziyârete gelen bir mü’mini muhabbetle kucaklayıp güler yüz ve tatlı dille ağırlamak, varsa dertlerine ortak olmak da pek mühim bir din kardeşliği edebidir.
Dolayısıyla misâfire ikrâm etmek, müslümanın şiârıdır. Nitekim Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“…Allâh’a ve âhiret gününe îmân eden kimse misâfirine ikrâm etsin…” buyurmuştur.
Misâfire ikrâm edilen eve, hayır ve bereket yağar. Bunu Rasûlullah -aleyhissalâtü vesselâm- Efendimiz şu güzel teşbihle ifâde buyurmuşlardır:
“Hayır ve bereket, misâfir ağırlanan bir eve, bıçağın deve hörgücüne ulaşmasından daha çabuk gelir.”
Araplar misâfirperver ve cömert insanlardı. Misâfir geldiğinde deve kesip ikrâm edenleri bile vardı. Devenin en lezzetli yeri hörgücü olduğundan, ev sâhibinin bıçağı, evvelâ oraya uzanırdı. Fahr-i Kâinât Efendimiz, bu güzel misâli vererek ümmetini misâfire ikramda bulunmaya teşvik etmiştir.
Rasûlullah -sallâllâhu ale­­­­­­yhi ve sellem-, misâfir ağırlamak istemeyen kimsede hayır olmadığını da ifâde buyurmuştur.Çünkü ihtiyaç sâhibi birini misâfir etmemek, ülü’l-azm bir peygamberi gücendirecek kadar çirkin bir davranıştır.
Nitekim Hazret-i Mûsâ ile Hızır -aleyhimesselâm- yolculuk yaparken bir köye uğramışlardı.

Ancak köy halkı onları misâfir etmekten kaçındı. Bu durum onların gönüllerini incitti.Diğer taraftan Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, babanın, misâfirin ve mazlûmun yaptığı duânın kabûl edileceğinde şüphe olmadığını haber vermiştir. Bu durum, hem hayır duâ hem de bedduâ için geçerlidir.
Rasûlullah -aleyhissalâtü vesselâm- misâfir için evde fazladan bir yatak bulundurmayı tavsiye etmiş, bu arada israftan da sakındırmıştır.Âlimlerin bildirdiğine göre Allah Rasûlü’nün evde köpek beslemeyi kerih görmesinin sebeplerinden biri de, köpeğin eve gelen misâfirleri korkutmasıdır. Bu düşünce, Peygamber Efendimiz’in misâfire ne kadar değer verdiğini de göstermektedir. Nitekim O şöyle buyurmuştur:
“Misâfiri ilk gece ağırlamak her müslüman üzerine bir vazifedir. Her kim (misâfir olarak bir kimsenin) evinin önünde sabahlayacak olursa, (bu kimseye ikrâm etmek) o ev sâhibi üzerine bir borçtur. İsterse borcunu öder kur­tulur, isterse terk eder ve borçlu kalır.”
Yine birgün:
“Allâh’a ve âhiret gününe îmân eden kimse misâfirine câizesini versin!” buyurmuştu. Ashâb-ı kirâm:
“–Yâ Rasûlallah! Misâfirin câizesi nedir?” diye sordular. Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de:
“–Onu bir gün ve bir gece ağırlamaktır. Misâfirlik üç gündür. Misâfiri üç günden fazla ağırlamak ise sadakadır.” buyurdular. Misâfiri bir gün bir gece îtinâ ile ağırlamak, imkânlar nisbetinde onu memnun etmek, ikinci ve üçüncü günlerde ise normalde âilenin yiyip içtiğinden ikrâm ederek külfete girmemek münâsip görülmüştür. Misâfire ikrâm edilenlerden arta kalanlar, ev sâhibi için bir berekettir.
Peygamber Efendimiz, bizi misâfir etmeyen, ikramda bulunmayan kimseleri dahî misâfir edip ağırlamamızı emretmiştir.
Bununla birlikte bir kadının, kocasının izni olmadan bir kimseyi evine alması ise yasaklanmıştır.
Bir misâfir geldiğinde, çok aç olabileceği veya hemen kalkmak isteyebileceği düşünülerek mevcut yiyeceklerden hemen bir şeyler ikrâm etmelidir. Daha sonra yemek hazırlamaya geçilebilir. Zîrâ misâfirlere hâl ve şânına uygun bir sûrette ikram, âilenin mürüvvet vazifesidir.
Misâfir ayrılırken, ev sâhibinin onu kapıya kadar uğurlaması sünnettir.
Misâfir, lüzûmundan fazla kalarak ev sâhibini zor durumda bırakmamalıdır. Bu hususta Efendimiz -aleyhissalâtü vesselâm-:
“Bir müslümanın din kardeşinin yanında onu günâha sokacak kadar kalması helâl değildir.” buyurmuşlardı. Ashâb-ı kirâm:
“–Yâ Rasûlallah! İnsan din kardeşini nasıl günâha sokar?” diye sorunca:
“–Misâfirini ağırlayacak bir şeyi bulunmayan kimsenin yanında oturup kalmakla.” buyurdu.
Misâfir, eve girmek için izin istediğinde, gözünü evin içine ve mahrem yerlere bakmaktan muhâfaza etmelidir. Zîrâ âyet-i kerîmede “Birbirinizin kusurunu ve gizli hâllerini araştırmayın…” buyrulmaktadır.
Giriş ve çıkış esnâsında ince düşünceli olmalı, dikkatli hareket etmeli ve fazla yüksek sesle konuşmamalıdır. Ayakkabıları yerinde çıkarmalı ve tertipli bir şekilde koymalıdır. Yine eve girerken ayakkabıları kontrol edip, yolda üzerlerine necâset bulaşmışsa temizlemelidir. Misâfir, ev sâhibinin gösterdiği yere oturmalı, başka bir yere gitmemelidir.
Misâfir, bir eve girdiğinde, araştırıcı ve meraklı kimseler gibi etrafı kolaçan etmemeli, bakışlarını sadece ihtiyacı olan şeylerle sınırlandırmalıdır. Misâfirin, kapalı hâldeki kasa, sandık, dolap, kese veya herhangi bir gizli şeyi açması, İslâm edebine aykırıdır ve emânete hıyânet sayılır.
Misâfirin, ev sâhibi izin vermeden ona imamlık yapması ve husûsî mekânına oturması da münâsip değildir. Yâni misâfir, her hususta ev sâhibine uymalı, hattâ o müsâade etmedikçe nâfile oruç bile tutmamalıdır.Hâsılı, hem ev sâhibi hem de misâfir, âdâba riâyet ederek hüsn-i muâşerette bulunmalıdır.

Rabbim bol misafirli hanelerden eylesin bizim evlerimizide inşallah!!!

Yazıların menşei burada.....