12 Mart 2009 Perşembe

HER ŞERDE BİR HAYIR VARDIR!!!!

BU ANONİM BİR HİKAYEDİR......
"Gün gelecek Allah'a bana yaşattığı bu sıkıntılar için şükredeceğimi biliyorum" demişti bir arkadaşım. Belki de hayatının en zor günlerini yaşıyordu. Zorlukların insana ne kadar büyük dersler verdiğini uzun uzun konuşmuştuk. Bir acının öğrettiğini bin kahkahanın öğretemeyeceği üzerine birçok örnekler vermiştik o konuşmamızda. Aradan iki yıla yakın bir zaman geçince arkadaşımın haklı çıktığını gördük. O günlerin acı görünen olaylarının, kendisine ne kadar büyük kapılar açtığını gördükçe "verdiğin acılar için sana şükürler olsun Allah'ım!" demeye başladı. Gündüzleri fırsat buldukça bir araya geldiğimiz arkadaşıma o günlerde aşağıdaki hikayeyi yollamıştım. * * * * * * * Yaşlı kadın, bir antika dükkanından aldığı yüzyıllık fincanı özenle salon vitrinine yerleştirdi. Fincanın biçimi, üzerindeki işlemeler, renkler onun bir sanat eseri olduğunu söylüyordu. Ödediği fiyatı hatırladı; hayır, hiç de pahalıya almamıştı. Hayranlıkla fincanı seyretmeye devam etti. Derken, birden fincan dile geldi ve kadına şöyle dedi; "Bana hayranlıkla baktığının farkındayım. Ama bilmelisin ki, ben hep böyle değildim. Yaşadığım sıkıntılar beni bu hale getirdi. Kadın şimdi hayret içindeydi. Önündeki kahve fincanı konuşuyordu! Kekeleyerek: "Nasıl? Anlayamadım?" diyebildi yaşlı kadın. "Demek istiyorum ki, ben bir zamanlar çamurdan ibarettim ve bir sanatkâr geldi. Beni eline aldı, ezdi, dövdü, yoğurdu. Çektiğim sıkıntılara dayanamayıp: "Yeter! Lütfen dur artık!" diye bağırmak zorunda kaldım. Ama usta sadece gülümsedi ve; "Daha değil!" diye cevapladı beni. "Sonra beni alıp bir tahtanın üzerine koydu. Burada döndüm, döndüm, döndüm. Döndükçe başım da döndü. Sonunda yine haykırdım: "Lütfen beni bu şeyin üzerinden kurtar. Artık dönmek istemiyorum!" Ama usta bana bakıp gülümsüyordu: "Henüz değil!" "Derken beni aldı ve fırına koydu. Kapıyı kapayıp ısıyı arttırdı. Onu şimdi fırının penceresinden görebiliyordum. Fırın gitgide ısınıyordu. Aklımdan şöyle geçiyordu: Beni yakarak öldürecek" Fırının duvarlarına vurmaya başladım. Bir taraftan da bağırıyordum: "Usta usta! Lütfen izin ver buradan çıkayım!" "Pencereden onun yüzünü görebiliyordum. Hala gülümsüyor ve "Daha değil!" diyordu. "Bir saat kadar sonra, fırını açtı ve beni çıkardı. Şimdi rahat nefes alabiliyordum, fırının yakıcı sıcaklığından kurtulmuştum. Beni masanın üstüne koydu ve biraz boyayla bir fırça getirdi. "Boyalı fırçayla bana hafif hafif dokunmaya başladı. Fırça her tarafımda geziniyor ve bu arada ben gıdıklanıyordum. "Lütfen usta! Yapma, gıdıklanıyorum!" dedim. Onun cevabı ise aynıydı: "Henüz değil!" "Sonra beni nazikçe tutup yine fırına doğru yürümeye başladı. Korkudan ölecektim. "Hayır! Beni yine fırına sokma, lütfeeen!" diye bağırdım. Fırını açıp beni içeri iteleyip kapağı kapattı. Isıyı bir öncekinin iki katına çıkardı. "Bu sefer beni gerçekten yakıp kavuracak!" diye düşündüm. Pencereden bakıp ona yine yalvardım, ama o yine "Daha değil!" diyordu. Ancak bu defa ustanın yanaklarından bir damla gözyaşının yuvarlandığını gördüm. "Tam son nefesimi vermek üzere olduğumu düşünüyordum ki, kapak açıldı ve ustanın nazik eli beni çekip dışarı çıkardı. Derin bir nefes aldım, hasret kaldığım serinliğe kavuşmuştum. Beni yüksekçe bir rafa koydu ve usta şöyle dedi: "Şimdi tam istediğim gibi oldun. Kendine bir bakmak ister misin?" Ona "Evet" dedim. Bir ayna getirip önüme koydu. Gördüğüme inanamıyordum. Aynaya tekrar tekrar baktım ve "Bu ben değilim. Ben sadece bir çamur parçasıydım." "Evet bu sensin!" dedi usta. Senin acı ve sıkıntı diye gördüğün şeyler sayesinde böyle mükemmel bir fincan haline geldin. Eğer seni bir çamur parçası iken üzerinde çalışmasaydım, kuruyup gidecektin. Döner tezgahın üstüne koymasaydım, ufalanıp toz olacaktın. Sıcak fırına sokmasaydım, çatlayacaktın. Boyamasaydım, hayatında renk olmayacaktı. Ama sana asıl güç ve kuvveti veren ikinci fırın oldu. Şimdi arzu ettiğim her şey var üzerinde." Ve ben kahve fincanı, şu sözlerin ağzımdan çıktığını hayretle fark ettim: "Ustam! Sana güvenmediğim için beni affet! Bana zarar vereceğini düşündüm. Beni benden fazla sevip iyilik yapacağını fark edemedim. Bakışım kısaydı, ama şimdi beni harika bir sanat eseri yaptığını görüyorum. Benim sıkıntı ve acı diye gördüğüm şeyleri bana verdiğin için teşekkür ederim… Teşekkür ederim."

17 yorum:

  1. TAMAM O ZAMAN BENİM EŞİMLE BERABER ÇALIŞIYORLARDI...

    YanıtlaSil
  2. kesinikle hayat düsturu edindiğim bu "her şerde var bir hayr" ı hep hep hep uygulamış düşünmüş hep de şükretmişimdir sıkıntılarımda ...

    YanıtlaSil
  3. harikaymış sağol canım.

    YanıtlaSil
  4. hayaa herşeyin bir nedeni oluyor...hep sıkıntı olacak değil...mutlaka güzel günler de arkasından geliyor.

    YanıtlaSil
  5. tşklerrr canım:)çok güzel bir öykü bu,bizlerle paylaşman çok hoş:)herkes istepiği yorumu çıkarsın ve ibret alsın bence,kocamaaaaannn sevgilerimi gönderdim sana:)inş tüm günlerimiz güneşli geçsin....

    YanıtlaSil
  6. Canım ablamla konuştumda merak etti sizi..öğrenmemde bir sakınca varmı,geçen yaz çocuklar erzincana babalarını ziyarete gelmişlerdi..

    YanıtlaSil
  7. Bu yazıya bayılıyorum.Çook uzun zaman önce bende yayınlamıştım blogumda..Çok doğru ...

    YanıtlaSil
  8. Bu harika bir hikaye, bizimle paylaştığın için sağol, çok iyi geldi.

    YanıtlaSil
  9. tüylerim ürperdi okurken,cok duygulandim bende agir rahatsizligimdan sonra hayatin pembeliklerini farkedince gercekten hayatta bir sinav aslinda diyorum,sevgiler...

    YanıtlaSil
  10. hiç duymamıştım ne kadar güzel anlatılmış.

    YanıtlaSil
  11. evvettt haklısınız tülin hanımcım her şerde mutlka bi hayr vardır mmmmevlam neyler eylerse güzel eyler kerem paşanın cicileri çok güzel saglıkla kullansın inş selam ve dua ile

    YanıtlaSil
  12. evet ne güzel bir hikaye ile anlatmışsın şerrin ve hayrın ne oldugunu.acılar insanı olgunlaştırırmış derler dogruluğunada inanırım.
    hamd olsun verdiklerine.
    sevgiler

    YanıtlaSil
  13. MÜTHİŞ BİR HKAYE CANIM.SAĞOLASIN...

    YanıtlaSil
  14. Aaaa..Ben daha öncede okumuştum..
    Şimdi yanlışmı geldim dedim sana gelince..
    Çok güzeldi canım yazı..
    Hayırda şerde Allahc.c.den..Şer olunca hemen hayıflanırız..Kötüye yorarız.Cümlemizin işleri rastgitmesi dileğimle..amin.

    YanıtlaSil
  15. buna benzer bi yazı okumuştum bir forumda,kesinlikle katılıyorum bir müsibetten bin hayır çıkar.ellerine sağlık...

    YanıtlaSil
  16. Paylaşımın için teşekkurler.
    Gerçekten bugünlerde boyle şeyler okumaya öğrenmeye ihtiyacım vardı.
    Her şerde bir hayır vardır. Ama bazen unutuyoruz bunu
    çok teşekkurler

    YanıtlaSil

Güzel yorumlarınız ve temennileriniz benim için çok değerli...Blog ve Web sitesi dışında yorum yazan izleyicilerimden Anonim seçeneğine tıklamalarını rica ediyorum...Teşekkür ederim...

Yazılarımı Kopyalayamazsın!!!